_________________________________________________________________________________
Chámame a atención unha frase que
escoito a miúdo estes días: ''Desexo que acaben estas festas''. O
Nadal foi sempre unha data esperada por maiores e pequenos, homes e
mulleres, pobres e ricos. Pero este ano, non. Máis de cinco millóns
de parados, dos maiores desempregos de Europa, conxelación de
pensións, copago, recortes salariais e sociais, despedimento doado e
barato. E non sigo para non aburrilos porque dobran as campás pola
morte do Estado do Benestar e só nos quedan xa as alegrías da
selección nacional, primeira potencia mundial.
Pero este ano todo o mundo parece ter
présa en que pasen as festas. ¿A que se debe? A única explicación
é que convertemos o Nadal, en lugar dunha festa, nun mercado.
Inflámolas tanto que ameazan con triturarnos. O capón, ollomol,
angulas, turróns e cava e o Nadal pasou a ser un trafego de
obsequios de aquí para alá, festexos, felicitacións, viaxes e
papás noeles subindo polas fachadas, Reis...e todo iso empachounos.
Este ano nótase aínda máis pola crise. Quen non pode permitirse
eses dispendios anda triste e os que se meten neles pregúntanse como
van pagalos. O caso é que moitos desexarían que estas festas xa
rematasen. En certo sentido, convertémonos todos en escépticos,
ante uns días que viñan representando o triunfo da familia, a
amizade, a calor humana, a satisfacción polo simple feito de ter
vido a este mundo. É a mensaxe que quixese transmitir nestes tempos,
ante a desilusión que nos rodea.
Chega un a estes días de Noiteboa con
verdadeiras ganas de dar boas novas. Está farto de tanta violencia
por todas as partes, suicidios por desafiuzamentos e unha banca que
recibe axudas millonarias e que vai á quebra, xestores que se
enriquecen e diñeiro de políticos que escapa para Suíza.
No medio de tanta desgraza, quixera
anunciar, coa humildade, aquela máxima da estrela, aínda non
superada por ningunha campñaa de mercadotecnia: ''Paz na terra aos
homes de boa vontade''. Quero dicir que, malia todo, progresamos.
Avanzamos mesmo cando parece que imos para atrás. Avanzamos
correxindo as nosas equivocacións. É o feitizo da democracia.
Ou...¿será so o feitizo destas datas?
Non é esta a primeira crise que
atraves o noso país. E non será desde logo a última. Noutras máis
difíciles nos vimos e, no entanto, saímos. Vénme á memoria cando
Azaña escapou para Francia e durante a fuxida lles repetía aos seus
acompñaantes o que dixo Sancho: ''O que posúo lévoo posto. Nu
nacín e nu me acho; nin perdo nin gaño''
Menos tiña aquel que naceu tal noite
como a de Noiteboa de hai mais de 2.000 anos e xa ven...cambiou o
mundo. Así que: ¡Boas festas a todos!
