tag:blogger.com,1999:blog-50103069105974158712023-11-16T08:24:11.535-08:00Blog de Pedro Fernández NúñezAnonymoushttp://www.blogger.com/profile/02646877743537192975noreply@blogger.comBlogger20125tag:blogger.com,1999:blog-5010306910597415871.post-746744126170241212018-09-11T12:25:00.003-07:002018-09-11T12:26:47.359-07:00Artigo no diario Atlántico 22/09/2018; ''Cien días improvisando''<br />
Artigo publicado no diario Atlántico sobre os primeiros 100 días do goberno de Pedro Sánchez. Inclúe a versión online.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcp9d1LLVatZhZ9X4CnG44JiO4jU4mJGE6zjgy625js6_ryPM1h9MBuGCW58d8m4Dwu6Iahv30plYNlGO6lQjToSPo8OFI1Mttb3bI0rFd4tL7hg2Atp6jdzjtK8WsB8jNFNw-3ByAi_c/s1600/1fc04d30-f1f8-421f-81f3-e795224b633c.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1280" data-original-width="960" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcp9d1LLVatZhZ9X4CnG44JiO4jU4mJGE6zjgy625js6_ryPM1h9MBuGCW58d8m4Dwu6Iahv30plYNlGO6lQjToSPo8OFI1Mttb3bI0rFd4tL7hg2Atp6jdzjtK8WsB8jNFNw-3ByAi_c/s640/1fc04d30-f1f8-421f-81f3-e795224b633c.jpg" width="480" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<a href="http://www.atlantico.net/opinion/pedro-fernandez-nunez/cien-dias-improvisando/20180910234121667939.html">www.atlantico.net/opinion/pedro-fernandez-nunez/cien-dias-improvisando/20180910234121667939.html</a></div>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02646877743537192975noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5010306910597415871.post-88327316071214758242018-09-08T11:50:00.000-07:002018-09-08T11:50:09.928-07:00POR QUE COMECEI A ESCRIBIR?<br />
Noutro vídeo da AELG, falo dos motivos que me levaron a iniciar a andaina de escribir.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dyhHzefHjVdd5RjyVLdQ4fkKMIV9G1MGYbZ-jy9GvoRqu9V0J9S21n9yxC1aIQePnKk-vL_xdWhtUqxCoJNYA' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<span id="goog_1777449668"></span><span id="goog_1777449669"></span><br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02646877743537192975noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5010306910597415871.post-55631493156390488212018-07-24T08:14:00.000-07:002018-07-24T08:15:26.884-07:00CALES SON OS REFERENTES DA TÚA ESCRITA? <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dzN0nWcRnlOIjwZhO24TbHdmsyLri4VgAzMBUDt6k4WrmdPJvBjWwvg7PrgDJ8OTLDnAbgEWAX-Bfv1NWwChA' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br />
<br />
Neste caso, falo sobre os meus referentes literarios en relación coa miña escrita.<br />
<br />
http://www.aelg.gal/resources/centrodoc/members/interviews/1528742267426pedrofernandez_referentes.mp4Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02646877743537192975noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5010306910597415871.post-87718165341943597062018-07-21T08:19:00.000-07:002018-07-21T08:19:21.529-07:00CALES SON AS LECTURAS QUE ALIMENTAN A TÚA OBRA? <br />
Pregunta respondida para a Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega. Feita en Vigo no ano 2012, na que respondo sobre as lecturas que alimentan a miña obra.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dywO82LPLUo5onHdJ3-s740Z4iRBc-D_gcJ9yc7_yxSQOPHWJs_ZJrNOykTp_nPz6hABsumC-wn7YQrSTJMgA' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br />
http://www.aelg.gal/resources/centrodoc/members/interviews/1528742181250pedrofernandez_alimentanasuaobra.mp4Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02646877743537192975noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5010306910597415871.post-38832988479740232672018-04-07T13:05:00.000-07:002018-04-07T13:05:05.629-07:00RESEÑA REVISTA COLEGIO DE ECONOMISTAS<br />
Reseña aparecida en la revista del Círculo de Economistas, con motivo de la presentación de la novela ''Maestro de Campobecerros''.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgecA_TaHdJDrSg7UePA1kPYCUw7g1ItXoxFO0uHtTW0-DKU3cyQV0rx176kuZb8Z91hPJ4nfeJmDUESjfScfBm6f3HSoUrAaranwjFONICmGJ4S086T3XPVZYlBtSTuwLkLuzkoAFYtsg/s1600/COLEGIO+ECONOMISTAS-001.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1128" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgecA_TaHdJDrSg7UePA1kPYCUw7g1ItXoxFO0uHtTW0-DKU3cyQV0rx176kuZb8Z91hPJ4nfeJmDUESjfScfBm6f3HSoUrAaranwjFONICmGJ4S086T3XPVZYlBtSTuwLkLuzkoAFYtsg/s640/COLEGIO+ECONOMISTAS-001.jpg" width="450" /></a></div>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02646877743537192975noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5010306910597415871.post-82060574672103985582017-07-23T09:11:00.001-07:002017-07-23T09:14:16.100-07:00XENDIVE<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEie5X3lnQ4FigR939pOmMq67DI7sUcbwaKWGjMASORyHWnkrek5gMXYJA8RQTnYrQ-HDDSgUXETNn5Jou1PyCvyuy9f-lRb9-GeX5RjBp02BKvNxYAvHkB0k2Q3X-j9_XSy9apIRbSifx0/s1600/16933_1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="394" data-original-width="600" height="262" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEie5X3lnQ4FigR939pOmMq67DI7sUcbwaKWGjMASORyHWnkrek5gMXYJA8RQTnYrQ-HDDSgUXETNn5Jou1PyCvyuy9f-lRb9-GeX5RjBp02BKvNxYAvHkB0k2Q3X-j9_XSy9apIRbSifx0/s400/16933_1.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Vista de Xendive, un dos pobos nos que transcorre ''Maestro de Campobecerros''</td></tr>
</tbody></table>
<br /><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Xendive, esa terra antiga, chega
de recordos. Camiñar por ela contrasta coa época na que a vida era máis
presente e palpable. Esa vida que acontencía en pleno periplo do meu pai no
libro ‘’Maestro de Campobecerros’’, e que tanto me fixo pensar. Unha Xendive que cada vez se intúe menos, e
queda máis nos recordos e na historia. <o:p></o:p></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02646877743537192975noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5010306910597415871.post-34864240117164358932017-07-23T08:57:00.000-07:002017-07-23T08:57:36.876-07:00INTERVENCION DEL CATEDRATICO AVELINO MULEIRO EN LA PRESENTACION DE ''MAESTRO DE CAMPOBECERROS''<br />
Transcribo a intervención do catedrático Avelino Muleiro na Casa do Libro con motivo da presentación de ''Maestro de Campobecerros'' do 22 de Maio do 2017.<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<b>PRESENTACIÓN LIBRO <i>Maestro de Campobecerros, de </i></b><b>Pedro Fernández Núñez</b></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
É para min unha honra participar
neste acto de presentación do libro <i>Maestro
de Campobecerros</i>, de Pedro Fernández Núñez. Ademais estou ben acompañado
porque me acompaña a parte do autor e do editos o meu amigo Antón Pulido, autor
da portada do libro. E onde está Pulido o éxito está garantido porque con el
non hai aburrimento.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
Cando
se me invitou a estar neste acto aceptei de inmediato porque Pedro é un bo
amigo, que nos coñecemos desde hai moito tempo, compartindo con el e con Antón
o mesmo centro educativo de bacharelato, como saben moitos dos aquí presentes;
pero, ademáis, Pedro forma parte do IEC, do que eu son director, pois é socio
desde hai uns anos. E a historia que nos conta no libro pertence, en boa parte,
ó ámbito territorial de investigación que establecen os Estatutos do Instituto
de Estudios Carballiñeses. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
Teño que confesar que parte do libro a
lin durante un par de horas dunha noite e o resto, nunha hora da tarde. E direilles
que me fun metendo nel desde o principio con certa curiosidade e, pouco a
pouco, íame decatando que, ós poucos, empezaba a agromar en min a nostalxia porque
me atopaba con lugares comúns e con persoas que dalgunha maneira me resultan coñecidas
ou me soan. Para min sonmme familiares, por vecindade ou proximidade, os
lugares de Oseira, Confurco, Xendive, Carballiño, A Bubela, Nogueiroa, Almuzara…
ou nomes como a hospedería “La Confianza”, Cafetería el Cortijo, a rúa do
Progreso (antes Xeneral Franco), a rúa Villar, a rúa do Paseo (en Ourense).
Nesta mesma nómina meto os nomes de Aurelio, Alfonso, Pedro… cos que gardo
certa relación ou dos que teño referencias.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
Pedro
cualifica este libro de “novela costumbrista”. E ten razón porque se facemos
caso ó que se entende por tal -<span lang="ES-TRAD" style="background: white; color: #222222;">A novela costumbrista ou de costumes é un xénero literario
cuxa finalidade é retratar e describir os costumes e tipos dun país, rexión ou
pobos- coincide co contido do libro.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 35.4pt;">
Con todo, tampouco
se poderá considerar un dislate catalogalo de biografía e, ó mesmo tempo, de
pequena autobiografía porque el, aínda que relata a vida de seu pai, faino
referenciándoo como José ou Pepe. E o Pedro que aparece polo medio, tampouco di
que sexa el, senón que aparece como o fillo de José. É dicir, o libro vén a ser
un relato, contado en terceira persoa, pero debaixo da que se agochan o pai
(protagonista), fillos, muller, familia e amigos. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 35.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
O
papel de Pedro neste libro evócame <i>El
Espectador</i> de Ortega y Gasset. Dicía Ortega que baixo o título de <i>El Espectador</i> está a integridade dos
pensamentos emboscados que só se pode desenvolver na vida mesma da obra. E
ademáis, <i>Maestro de Campobecerros</i>
tamén coincide co <i>Espectador</i> na teima
e insistencia da política collida da man da Guerra Civil. “<i>Desde hace medio siglo, en España y fuera de España, la política</i>
–es decir, la supeditación de la teoría a la utilidad- <i>ha invadido por completo el espíritu</i>”, escribe Ortega. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 35.4pt;">
Co <i>Maestro de Campobecerros</i>, Pedro pretende
converterse no espectador que quere transmitir ós seus lectores costumes,
crenzas, vivencias, situación, vicios e virtudes dunha sociedade da posguerra,
enquistada no pasado, que empezaba a modernizarse moi devagar e con enormes prexuízos.
E, polo tanto, un relato antropolóxico
dunhas comarcas concretas que son xeneralizables a toda Galicia e mesmo a
España.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 35.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 35.4pt;">
Detrás de Pepe
e dos personaxes cos que trata este, escóndese unha historia real cuxo cerne
está labrado co Seminario e coa Guerra Civil. E sobre ese eixo pivotan temas
tan importantes como a relixión, a moral, a política, a economía, a pobreza, a
psicoloxía… E por iso Pepe e os seus interlocutores contribúen a facer a
historia en maiúscula.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
“<i>Hacer historia no es lo mismo que escribir la historia. La historia la
hacen realmente los hombres y los hechos al producirse y proyectarse en el
tiempo como algo que pasa. Rememorar esos personajes y sus obras es propio de
la historia, comprendida por Cicerón como “maestra de la vida, testimonio de
los tiempos, luz de la verdad, vida de la memoria, nuncio de la antigüedad”.
Hay que partir del presente y tratar de llegar a las entrañas del pasado para
conocerlo tal cual fue. La tarea no es fácil porque el tiempo no deja señales
de su marcha sucesiva y sin interrupción</i>”. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
Estas
palabras marcan o comezo dun traballo titulado Quehacer: MEMORIAR, de Ignacio
Herrero Fuentes, outro mestre como Pepe, pero republicano e represaliado, nado
en Pedrafita do Cebreiro en 1909 e finado en Venezuela en 2005. Ignacio Herrero
pertenceu á Asociación de Trabajadores de la Enseñanza en Orense (ATEO).
Despois da sublevación do 18 de xullo de 1936 foi detido, aínda que logrou
fuxir da cadea. Exiliouse en Cuba e despois pasou a Panamá onde foi profesor na
Universidade dese país. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 35.4pt;">
Pepe e Ignacio
Herrero fixeron historia en Galicia, e tanto Pedro Fernández Núñez, con <i>Maestro de Campobecerros</i>, como Xosé
Manuel Cid, con <i>Educación e ideoloxía en
Ourense, 616 mestres represaliados</i>, escribiron esa historia.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 35.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
O
29 de decembro de 2010, Xesús Alonso Montero, Xosé Lois Gonzalez “O Carrabouxo”
e mais eu presentábamos en Esposende (Ribadavia) o libro de Xosé Manuel Cid
–profesor da Facultade de Ciencias da educación da universidade de Vigo no campus
de Ourense- titulado <i>Educación e
ideoloxía en Ourense na IIª República.</i> Dicía eu daquela que naquel acto <span lang="GL">íamos presentar un libro dun episodio,
estremecedor e triste, da historia deste país.</span><span lang="GL"> </span>Un
libro no que se denuncia a persecuación, a depuración e a purga ás que se viron
sometidos mestres e mestras desde 1934 ata ben entrado o réxime franquista.
Fálase nese libro que foron máis de 616 mestres e mestras da provincia de
Ourense os que sufriron algún tipo de sanción. Algúns deles foron asasinados.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
Un grupo importante destes
mestres agrupáronse nunha Asociación dos Traballadores do Ensino de Ourense
(ATEO), <span lang="GL">(¡curiosa coincidencia
ideolóxica do acrónimo coa semántica do sustantivo equivalente!). O órgano voceiro do seu traballo foi unha
revista, <i>Escuela del Trabajo,</i> na que plasmaban as publicacións do seu labor
fundamentalmente pedagóxico. Estou seguro de que José, o <i>Maestro de Campobecerros</i>, non pertencía a esa Asociación, aínda que
no libro que presentamos hoxe non se di nada ao repecto. Pero seguramente si
que debía coñecer a moitos daqueles mestres xa que algúns deles pertencían a
mesma comarca do Carballiño. <i>Eloy Sobrino
Villar</i>, con escola en Beade; <i>José Rivera</i>, en Avión; <i>Longino Rodríguez de la Iglesia</i>, que foi
asasinado, nas Terras do Carballiño; <i>Ramiro
Gómez</i>, en Partovia; <i>Heriberto
Rodríguez Ozores</i>, en Maside; <i>Evaristo
Suárez Alberte,</i> Director da Graduada do Carballiño; <i>José Varela</i>, na Veiga.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span lang="GL"> Pero aínda que José os
coñecese, non tería que levarse moi ben con eles, xa que, polo que di Pedro,
fillo de José, paréceme que non encaixaba no seu perfil. Porque se facemos caso
de como actuaban moitos daqueles mestres, José arrepiaríase de tratalos. Vexan
este documento dun daqueles mestres, Raúl Gonzalez. Del escribía, o 4 de
febreiro de 1939, o instrutor como cargos o seguinte:</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
“<i>En el aspecto profesional enseñaba a los
niños de su escuela doctrinas disolventes, llegando al extremo de coger un
crucifijo y arrojarlo al suelo en presencia de sus alumnos, los que efecto de
las expresadas enseñanzas, proferían y escribían blasfemias con el beneplácito
de su profesor</i>”. Sic.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span lang="GL">José, en cambio, rezaba o rosario e as ladaíñas, nas que a veces se quedaba
dormido. Cumplía con el “precepto” y compraba la bula en la Cuaresma. Como di
seu fillo Pedro (pág. 152), “<i>José era
creyente y siempre veía por encima de todo la acción de un ser superior y
hablaba a menudo de la doble dimensión del hombre: material y espiritual.... Le
encantaba ir a misa los domingos con todos sus hijos</i>”. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span lang="GL"> Nada
que ver, xa que logo, a presentación daquel libro de Xosé Manuel Cid con esta
de Pedro. A de hoxe é unha presentación dun personaxe que destila honradez,
defensa duns valores compartidos por unha grande maioría de galegas e galegos
(familia, traballo, educación, xustiza), tolerancia (especialmente cos incrédulos
e republicanos), etc. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span lang="GL"> Non hai dúbida ningunha
que este libro que hoxe presentamos, a parte de cualificalo como novela
costumbrista, é un estudo antropolóxico e social dunha época da historia de
Galicia posterior á Guerra Civil. A min este libro faime evocar as <i>Memorias dun neno labrego</i> de Xosé Neira
Vilas. Hai un certo paralelismo nos contidos, na estrutura sumarial e mesmo na
forma do relato.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span lang="GL"> A descrición da vida na aldea
das <i>Memorias</i> preséntanola Neira Vilas
así:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
“<i>No inverno, frío. Ganas de estar arreo ó pé do lume. Faladurías de
neves e lobos. Os brazos son como espeteiras para encolgar farrapos. Murnas,
fridas, dedos sen tentos.<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<i>Que saben disto os nenos da vila! Eles ignoran o que eu pensó mentres
boto ó corpo un gurrucho de caldo con broa. Ou que sinto cando estou no monte
pingando, aterecido, vendo por entre a chuvia un fantasma bretemoso en cada
árbore.<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<i>A aldea é unha mestura de lama e
fume, onde os cans ouvean e a xente morre “cando está de Deus”. Os rapaces
somos tristes. Enredamos, corremos tras dos foguetes e ata rimos, pero somos
tristes. Temo a pobreza e os trafegos da terra aniñados nos ollos…<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<i>Vexo sombras e luces, nubeiros que viaxan, lume, árbores…<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<i> (Día da festa) Diante ía un
home coa cruz. Seguía outro co pendón. E despois o estandarte, santos, o cura,
vellas que rezaban, rapaces…¡que sei eu! Coma todos os anos. Tocaban os
gaiteiros unha marcha. A mesma de sempre. Cada tanto, un home arrimáballe o chiqueiro
a un foguete de tres estralos. Os rapaces coríran tras da canavela… E miña nai
arretregábame contra si. “Reza e mira para os sntos”, dicíame.<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<i> “Eu son Balbino. Un rapaz e
aldea. Coma quen di, un ninguén.’’<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
Os costumes de Campobecerros e de
Xendive non se diferencian dos da aldea de Balbino: Festa da parroquia, a
celebración do Entroido, vivencia do enterro, arraigo relixioso nas familias…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span lang="GL"> Destacan tamén os
personaxes curiosos, presentes en todas as parroquias galegas. Na aldea de
Balbino </span>están o xudío –que filosofa con Balbino sobre a existencia de
Deus e a hipocresía da xente que vai á igrexa-, o Mosteiro –veciño que emigrou
a Cuba-, o Cordal –que critica os
costumes dos vecinos-, o pai de Andrés –con tres fillos e sempre borracho-, o
can Pachin, o tolo de Quintás…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
O
paralelismo entre os dous libros, o <i>Maestro
de Campobecerros</i> e <i>Memorias dun neno
labrego</i> parecen evidentes. Así temos a descrición da escola en ambas
aldeas: Balbino relata a su experiencia na escola. “<i>Hai un curro con plantas de chuchamel e dúas nogueiras moi grandes. As
escaleiras do patín son de pedra, con carraza nas xuntas, pola chuvia. É grande
a escola pero está sempre baldeira. Van poucos rapaces. Ás veces non vai
ningún. Don Alfonso (o mestre) era ruín. Explicaba pouco e zoscaba arreo. ¡Que
maneira de mallar e de turrarnos das orellas! Moitos rapaces lataban, non ían á
escola porque tiñan medo. E porque non entendía o falar de don Alfonso</i>. ‘’<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
Algo parecido debeu pasar en
Campobecerros cando chegou José á escola: (Páx.
42-43) <i>“Vió como unos niños
escapaban corriendo al pasar a su lado y gritando e incluso algunos
escondiéndose como asustados: Llegó el nuevo maestro, gritaban. Ocultaros,
corred.</i> Pero chega José que lle di ós alumnos: “<i>Tengo que enseñaros, sobre todo el alfabeto, la doctrina y los
números…”</i> (páx. 46) Tamén chegou Eladia na escola de Balbino, de quen se enamora
o rapaz. Hai, con todo unha diferenza: nas <i>Memorias</i>,
Balbino quéixase de non entender como fala o mestre –fala en castelán-, mentres
José fálalle ós eus alumnos en castelán.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left; text-indent: 35.4pt;">
Mesmo a morte
do padriño de Balbino é un relto paralelo o de Alfonso, o cura de Trasariz,
sobriño de José. E, curiosamente, o Petorro do <i>Maestro de Campobecerros</i> parecía copia do Serafín, o enterrador,
das <i>Memorias dun neno labrego</i>.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
“<i>Petorro </i>–escribe Pedro- <i>era
“un auténtico cero social, un desconocido, un don nadie, un inútil; un moz del
pueblo que las tenía todas: pequeño, retrasado mental y además tartamudo.
Hablaba como si tuviese la garganta rota. Sin una mano… Casi siempre llevaba
una camisa negra y pantalones de pana marrón y zuecos.</i> (páx. 116).- <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
Serafín “<i>é home de poucas falas e de paso vagoroso. Pequenote, fraco e pernas
tortas como abeacas… Falaba a treu e coma se estivese nun púlpito… Disque veu
da montaña hai moitos anos. Gasta pantalón de dril e chaqueta de pana
remontada, e leva posta sempre unha pucha grande…’’<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span lang="GL"> Hai algúns temas
recorrentes no libro: a relixión, a Guerra Civil, os fenómenos meteóricos
(auga, treboada, frío, neve, calor), a natureza, os costumes, os marxinados e
desarraigados, e a familia. A vida da posguerra está suliñada con toda a crueza
elixindo situacións e personaxes que encarnan a pobreza nas circunstancias máis
extremas. E o autor deste libro trata de enfrontar as ideas, as crenzas e a
conduta de seu pai con personaxes antitéticos: Alejandro “el rojo”, Don Manuel
o cura, Atilano “el comunista”, Petorro o “tartamudo”, Agapito “o indiano”,
Cañón “borracho y blasfemo”, Carolo “el loco”...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span lang="GL"> Trato especial merecen para o
autor tres curas ós que José lle ten algunha manía: seu tio Juan -o castrense-,
Don Manuel –o cura da parroquia de Xendive- e Ribada –o cura de Campos. José
non aceptaba con ningún deles as súas condutas. Só respectaba e apreciaba a
forma de ser de seu irmán Alfonso, cura de Trasariz que faleceu ós 30 anos
dunha morte sen esclarecer.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span lang="GL"> E non faltan anécdotas no
libro que producen desternillo. A min fíxome rir a seguinte: (Páx.cita)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span lang="GL"> Lean o libro e despois a ver se
comparten a idea de que “cualquier tiempo pasado fue mejor”. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span lang="GL">Parabéns, Pedro.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<b> AVELINO
MULEIRO<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<b> Vigo, a 22 de maio
de 2017<o:p></o:p></b></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<b> Casa do
libro<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="GL"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="GL"><o:p></o:p></span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02646877743537192975noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5010306910597415871.post-85181028467762048952017-06-17T11:31:00.003-07:002017-06-17T11:33:08.788-07:00ENTREVISTA EN FARO DE VIGO<div>
<span style="background-color: white; color: #3a3a3a; font-family: "robotoregular" , "arial" , "tahoma" , "geneva" , sans-serif; font-size: 15px;">Os dejo ahora aquí la entrevista realizada por el Faro de Vigo el 22 de Junio de este año, con motivo de la publicación de ''Maestro de Campobecerros''. Como la vez anterior os dejo la fuente de la noticia debajo del texto.</span></div>
<div>
<div style="background-color: white; color: #3a3a3a; font-family: robotoregular, Arial, Tahoma, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 24px; margin-bottom: 30px; margin-top: 30px; padding: 0px;">
Pedro Fernández Núñez dibuja la España "de padres y abuelos" en "Maestro de Campobecerros", una novela ambientada en esta localidad ourensana durante los difíciles años de la posguerra y que tiene a José, un maestro rural, como protagonista. Publicada por Ediciones Cardeñoso, es la segunda novela de este economista y profesor universitario y ha contado con la colaboración del pintor Antón Pulido, quien ha diseñado la portada y que le acompañará también en la presentación del libro, hoy (20.00 horas) en la Casa del Libro de <a href="http://www.farodevigo.es/gran-vigo/" style="border-bottom: 0px; color: #d07b07; font-stretch: normal; font-weight: bold; line-height: 24px; outline: 0px; text-decoration-line: none;" title="Vigo">Vigo</a>.</div>
<div style="background-color: white; color: #3a3a3a; font-family: robotoregular, Arial, Tahoma, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 24px; margin-bottom: 30px; margin-top: 30px; padding: 0px;">
<strong>-¿Qué pretende transmitir esta novela?</strong></div>
<div style="background-color: white; color: #3a3a3a; font-family: robotoregular, Arial, Tahoma, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 24px; margin-bottom: 30px; margin-top: 30px; padding: 0px;">
-He querido reflejar la España de nuestros padres y abuelos, con todas las limitaciones y miserias. El protagonista es un maestro de escuela en una época en que se decía: "Pasas más hambre que un maestro de escuela", y se podría decir que es un ejemplo de esfuerzo, de tesón, de superación, de lucha diaria, como lo fueron nuestros padres y abuelos. Quizá se les podría aplicar a una frase de Darwin: "Tuve mucha suerte en la vida que todo me fue difícil".</div>
<div style="background-color: white; color: #3a3a3a; font-family: robotoregular, Arial, Tahoma, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 24px; margin-bottom: 30px; margin-top: 30px; padding: 0px;">
<strong>-¿El personaje del maestro rural, José, es real o ficticio?</strong></div>
<div style="background-color: white; color: #3a3a3a; font-family: robotoregular, Arial, Tahoma, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 24px; margin-bottom: 30px; margin-top: 30px; padding: 0px;">
-Los personajes son totalmente reales y lo que les sucede, en un cincuenta por ciento, también. José, el protagonista, es mi padre. La historia empieza cuando el protagonista, que estaba estudiando para cura, tiene que ir a la guerra. Cuando regresa a casa de sus padres lo echan de casa porque no quiere ser cura, sino maestro, y sus familiares querían vivir a cuenta de él. Dése cuenta de que estamos hablando de una época en la que el cura tenía prácticamente todo el pueblo, mientras que el maestro era un muerto de hambre. Me contaba mi padre que había unas mesas en los comedores de la gente rica que tenían unas hendiduras donde se sentaban los curas porque les gustaba tener el estómago desahogado.</div>
<div style="background-color: white; color: #3a3a3a; font-family: robotoregular, Arial, Tahoma, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 24px; margin-bottom: 30px; margin-top: 30px; padding: 0px;">
<strong>-¿Y esto se lo contó a usted su padre?</strong></div>
<div style="background-color: white; color: #3a3a3a; font-family: robotoregular, Arial, Tahoma, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 24px; margin-bottom: 30px; margin-top: 30px; padding: 0px;">
-Sí, sí, como lo que cuento en la novela. Una parte la he vivido y la otra la he escuchado, sí. El libro habla también de las ideas de una persona conservadora como era este maestro de escuela y después en contraposición aparece una persona de izquierdas. Hay un mensaje también político en todo esto. El maestro piensa que es una época de reconstrucción y que todos tenían que arrimar el hombro para que España saliera adelante en esa época. Estamos hablando de tiempos muy duros. Se daba la paradoja de que el maestro era un muerto de hambre pero por otra parte era también un verdugo porque se decía: "La letra con sangre entra".</div>
<div style="background-color: white; color: #3a3a3a; font-family: robotoregular, Arial, Tahoma, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 24px; margin-bottom: 30px; margin-top: 30px; padding: 0px;">
<strong>-¿Cómo era la España de "Maestro de Campobecerros?</strong></div>
<div style="background-color: white; color: #3a3a3a; font-family: robotoregular, Arial, Tahoma, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 24px; margin-bottom: 30px; margin-top: 30px; padding: 0px;">
-Yo soy economista y para mí lo de escribir es algo que llevo dentro. Cuando España comenzó a desarrollarse fue en los años sesenta. Salimos de una guerra civil y entramos en una guerra mundial, con una serie de consecuencias por haber colaborado con los países fascistas, por lo que hasta los años sesenta el país no levanta cabeza. Y la historia va hasta los años cincuenta. También quiero con esta novela transmitir un mensaje a la gente joven porque hoy hay una crisis económica muy grande, pero en la posguerra la situación era mucho más complicada y aún así la gente fue capaz de sacar adelante a la familia. Hoy la gente joven se queja de que no hay puestos de trabajo, y efectivamente, pero en los años cuarenta y cincuenta había muchísimos menos aún.</div>
<div style="background-color: white; color: #3a3a3a; font-family: robotoregular, Arial, Tahoma, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 24px; margin-bottom: 30px; margin-top: 30px; padding: 0px;">
<strong>-</strong> <strong>O sea, que si nuestros antepasados sobrevivieron a la posguerra, nosotros también podemos sobrevivir a esta crisis, ¿no?</strong></div>
<div style="background-color: white; color: #3a3a3a; font-family: robotoregular, Arial, Tahoma, Geneva, sans-serif; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 24px; margin-bottom: 30px; margin-top: 30px; padding: 0px;">
-Efectivamente. En aquella época era más difícil porque los países estaban más aislados. Hoy no y estar en Europa tiene más ventajas que inconvenientes.<br />
<br />
<a href="http://www.farodevigo.es/sociedad/2017/05/22/pedro-fernandez-nunez-padres-abuelos/1683724.html" target="_blank">FUENTE</a></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02646877743537192975noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5010306910597415871.post-51677447688131696642017-06-17T11:28:00.003-07:002017-06-17T11:34:54.478-07:00ENTREVISTA EN DIARIO ATLÁNTICO<br />
Con motivo de la publicación de ''Maestro de Campobecerros'', os dejo aquí la entrevista realizada en el diario Atlántico, con fecha de 29 de Junio de este año. Al final del texto se encuentra la fuente.<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-Zdcz4gNV9tzq9sbkpIGFbBhx59cujQjihbTgem8vrwWma7UNCe_sJrjhggAUjUDII83XTAX0FLERuywCDwHI3SSEblNk4hqeyFzVxuwPnv4bCGjXylK7tVnjW6qaWZOT7kXBg8bKoQc/s1600/2017052909453291124.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1350" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-Zdcz4gNV9tzq9sbkpIGFbBhx59cujQjihbTgem8vrwWma7UNCe_sJrjhggAUjUDII83XTAX0FLERuywCDwHI3SSEblNk4hqeyFzVxuwPnv4bCGjXylK7tVnjW6qaWZOT7kXBg8bKoQc/s320/2017052909453291124.jpg" width="270" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #1a1a1a; font-family: Oxygen, sans-serif; font-size: 15.12px; margin-bottom: 1em;">
Pedro Fernández fue profesor de Relaciones Laborales durante 30 años en la Universidad de Vigo. Actualmente es asesor fiscal y empresario. Acaba de publicar el libro “Maestro de Campobecerros” (Ediciones Cardeñoso), con portada de Antón Pulido y que dedicó a sus hijos, Pedro y Juan, (y a toda su generación) para que “sepan como se vivía en tiempos de sus abuelos”.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #1a1a1a; font-family: Oxygen, sans-serif; font-size: 15.12px; margin-bottom: 1em;">
<b>¿Qué quiso transmitir?</b></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #1a1a1a; font-family: Oxygen, sans-serif; font-size: 15.12px; margin-bottom: 1em;">
Pretendí dibujar la España de nuestros padres y abuelos con sus limitaciones y miserias y no que levanta cabeza hasta los años 60. José, el protagonista, es un ejemplo de esfuerzo y superación. La época en la que vive, la posguerra, es una vida de miseria en cualquier sitio de España. El libro supone también una buena lección de economía práctica. No es fácil salir adelante con siete hijos y darle a todos estudios superiores.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #1a1a1a; font-family: Oxygen, sans-serif; font-size: 15.12px; margin-bottom: 1em;">
<b>¿Se trata de reivindicar la figura del maestro de escuela?</b></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #1a1a1a; font-family: Oxygen, sans-serif; font-size: 15.12px; margin-bottom: 1em;">
<b><br style="box-sizing: border-box;" /></b>Todos tenemos pendiente rendir un homenaje a aquel maestro de pueblo con la clase llena de alumnos de 5 a 14 años, al que le faltaban manos para enseñar a cada grupo desde a leer hasta artitmética y literatura, con mapas rotos que confundían a los niños y la enciclopedia de Álvarez que traía de todo. El homenaje al maestro de escuela está todavía por hacer en España que tiene una deuda con él.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #1a1a1a; font-family: Oxygen, sans-serif; font-size: 15.12px; margin-bottom: 1em;">
<b>¿Qué conexión tiene usted con los pueblos del libro?</b></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #1a1a1a; font-family: Oxygen, sans-serif; font-size: 15.12px; margin-bottom: 1em;">
<b><br style="box-sizing: border-box;" /></b>Son pueblos que siguen ahí, que se apagan poco a poco y con escasos recursos económicos. Viví en ellos una parte importante de mi vida porque tengo la suerte de ser hijo de maestro de pueblo, primero por Verín y luego por la zona de Carballiño. En los pueblos están los mejores recursos espirituales. Es un gran capital moral que hay que conservar en estas parroquias con sus fiestas patronales, la familia, el hogar, la vida sana del campo.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #1a1a1a; font-family: Oxygen, sans-serif; font-size: 15.12px; margin-bottom: 1em;">
<b>El libro retrata una época de penurias y de contrabando de tabaco y café. ¿Qué destacaría de la sociedad de aquel momento?</b></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #1a1a1a; font-family: Oxygen, sans-serif; font-size: 15.12px; margin-bottom: 1em;">
<b><br style="box-sizing: border-box;" /></b>Termina una Guerra civil, una guerra que hizo correr sangre por toda España, y luego una Guerra Mundial. De manera que la gente vivía como podía. El estraperlo en esos años estaba a la orden del día sobre todo en las zonas fronterizas y era su modo de vida, como el caso de Verín, utilizando incluso ataúdes para el transporte. Ello contrastaba con lo bien que vivían los curas con tierras y más tierras en la época de una España agrícola, la principal fuente de recursos. Cantaban en los entierros y bien contentos, acompañando al muerto camino del cementerio con responsos a distintas tarifas. Incluso en la matanza se decía que un tercio del cerdo, “el tercio de los muertos” era para el cura, para que dijera responsos para sacar las ánimas de los familiares cuanto antes del purgatorio. Ellos tenían su futuro asegurado. Ya se decía “en casa del abad comed y llevad” o “o cura onde canta, xanta”.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #1a1a1a; font-family: Oxygen, sans-serif; font-size: 15.12px; margin-bottom: 1em;">
<b>¿Cuando surgió su vocación de escritor?</b></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #1a1a1a; font-family: Oxygen, sans-serif; font-size: 15.12px; margin-bottom: 1em;">
<b><br style="box-sizing: border-box;" /></b>Mi profesión es economista y me paso muchas horas haciendo cuentas y de eso vivo. Pero lo de escribir es una necesidad. Con las traducciones de textos latinos empecé a interesarme por la literatura, con el ejercicio que supone buscar la palabra adecuada entre los muchos sinónimos existentes. Mi primer libro lo publicó la Diputación de Pontevedra, “Galicia, viaxe ao pasado”, y en él cuento de forma muy sencilla la vida de la sociedad gallega a lo largo de siglos y siglos.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #1a1a1a; font-family: Oxygen, sans-serif; font-size: 15.12px; margin-bottom: 1em;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #1a1a1a; font-family: Oxygen, sans-serif; font-size: 15.12px; margin-bottom: 1em;">
<a href="http://www.atlantico.net/articulo/cultura/todavia-hacer-homenaje-maestro-escuela-tenemos-gran-deuda/20170529094540591100.html" target="_blank">FUENTE</a></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02646877743537192975noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5010306910597415871.post-47212063743407633702017-06-17T10:17:00.002-07:002017-06-17T10:21:34.239-07:00PRESENTACIÓN EN FERIA DEL LIBRO VIGO 2017<span style="text-align: center;">El próximo día 3 de Julio, estaré firmando ejemplares de ''Maestro de Campobecerros'' en la Feria del Libro de Vigo 2017. El lugar será en la caseta de LIBROURO a partir de las 19:30. Allí os espero.</span><br />
<span style="text-align: center;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinB84ZYH1HOlKx82FJ0SwX0dA4x0X35vdyOJQv37WkM9aUNBjblFIu_9am85rZnTvksTI6yBR4tABsfEnmoKinqllHZkUJGffVHmAMg3hqEWT88a-vo8aUyeH3VQWx6ZYylQuV_syTZ6k/s1600/Maestro+de+Campobecerros+portada.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="440" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinB84ZYH1HOlKx82FJ0SwX0dA4x0X35vdyOJQv37WkM9aUNBjblFIu_9am85rZnTvksTI6yBR4tABsfEnmoKinqllHZkUJGffVHmAMg3hqEWT88a-vo8aUyeH3VQWx6ZYylQuV_syTZ6k/s320/Maestro+de+Campobecerros+portada.jpg" width="220" /></a></div>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02646877743537192975noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5010306910597415871.post-80091115618923514562017-05-20T06:29:00.002-07:002017-05-20T06:30:19.806-07:00PRESENTACIÓN DO LIBRO ''MAESTRO DE CAMPOBECERROS'': <br />
As 8 da tarde do vindeiro Luns 22 de Maio, farase presentación do libro ''Maestro en Campobecerros'' na Casa do Libro de Vigo.<br />
<br />
No acto, estarei acompañado de Avelino Muleiro, Severino Cardeñoso e Antón Pulido, quen deseñou a portada do libro.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhp9YPmtfarW_acuQaCCBcC8brE8jeeVvSJjM8yrp7qRO_L30dFedzOLhF0lBquV7xHYSaVx3kdZxrCTZHcghyXBVuEbQg9qYehFkK1ECc8QgXm17O2RNVaMhJGO-BWXsdI2l0FxLbqBM/s1600/18451558_831281237028808_1342549211134632688_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhp9YPmtfarW_acuQaCCBcC8brE8jeeVvSJjM8yrp7qRO_L30dFedzOLhF0lBquV7xHYSaVx3kdZxrCTZHcghyXBVuEbQg9qYehFkK1ECc8QgXm17O2RNVaMhJGO-BWXsdI2l0FxLbqBM/s640/18451558_831281237028808_1342549211134632688_o.jpg" width="481" /></a></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02646877743537192975noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5010306910597415871.post-64716367844958025502017-05-19T11:21:00.005-07:002017-05-19T11:23:15.680-07:00<h2>
ENTREVISTA NA COPE ''MAESTRO DE CAMPOBECERROS''</h2>
<div>
<br /></div>
<div>
<a href="http://www.cope.es/audios/vigo/mediodia-cope-vigo_359472" target="_blank">Aquí</a> tedes o enlace por se queredes escoitar a entrevista que me fixeron o pasado Xoves na COPE. Neste programa do mediodía, respondo as preguntas feitas en relación o libro recientemente publicado pola editorial Cardeñoso, ''Maestro de Campobecerros''.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<a href="http://www.cope.es/audios/vigo/mediodia-cope-vigo_359472">http://www.cope.es/audios/vigo/mediodia-cope-vigo_359472</a></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02646877743537192975noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5010306910597415871.post-23557256675639283232017-04-17T08:59:00.004-07:002017-04-17T09:04:22.180-07:00<h2>
<b>MAESTRO EN CAMPOBECERROS </b></h2>
<div>
<b><br /></b></div>
<div>
Déixovos a portada do meu novo libro ''Maestro en Campobecerros'' realizada polo pintor e grabador Antón Pulido, así como a contraportada.<br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgO5tt-yT1DMPJZZ6t-9hhg0hcATmOEIa1p9QGR5KvO_NY7GX8DZdq9fSoJEqvFoS8LiN1D_i5kcxcRWmQ12cpDmTYc3dWP4LN4F2OXi32iWlHkgQ1oW8leN6FtCctKTn2_MsgMFOIvI84/s1600/Maestro+de+Campobecerros+portada.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgO5tt-yT1DMPJZZ6t-9hhg0hcATmOEIa1p9QGR5KvO_NY7GX8DZdq9fSoJEqvFoS8LiN1D_i5kcxcRWmQ12cpDmTYc3dWP4LN4F2OXi32iWlHkgQ1oW8leN6FtCctKTn2_MsgMFOIvI84/s640/Maestro+de+Campobecerros+portada.jpg" width="440" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Portada realizada por Antón Pulido</i></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgD-hb5ribEAaXWV0SnYCL-AgCmwrvOdPt20zy7RjJyEhSQhpNkp9vdfo_2bUTEjaNf2dKBvG3WPRn47CBxS0QKpzOWGQetL7I7ELV3CSDpPFXwQ4jKqHkiLL28TQJ40OXuRK40s8B18ls/s1600/Maestro+de+Campobecerros+contraportada.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgD-hb5ribEAaXWV0SnYCL-AgCmwrvOdPt20zy7RjJyEhSQhpNkp9vdfo_2bUTEjaNf2dKBvG3WPRn47CBxS0QKpzOWGQetL7I7ELV3CSDpPFXwQ4jKqHkiLL28TQJ40OXuRK40s8B18ls/s640/Maestro+de+Campobecerros+contraportada.jpg" width="436" /></a></div>
</div>
<div>
<b><br /></b></div>
<div>
<b><br /></b></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02646877743537192975noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5010306910597415871.post-69923513918892763552017-04-16T13:30:00.000-07:002017-04-17T09:09:06.928-07:00ARGUMENTO<div align="justify" class="western" lang="es-ES" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; text-indent: 1.25cm;">
<h2 style="text-align: left;">
<b style="text-indent: 1.25cm;"><br /></b></h2>
<h2 style="text-align: left;">
<b style="text-indent: 1.25cm;">MAESTRO DE CAMPOBECERROS</b></h2>
</div>
<div align="justify" class="western" lang="es-ES" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; text-indent: 1.25cm;">
<br /></div>
<div align="justify" class="western" lang="es-ES" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; text-indent: 1.25cm;">
<span style="text-indent: 1.25cm;"><br /></span>
<span style="text-indent: 1.25cm;"><br /></span><span style="text-indent: 1.25cm;"> José, recibe en Bilbao el Primer Premio de Promoción Familiar,
porque con el sueldo de maestro dio estudios a todos sus hijos.
Cuando sube al estrado a recogerlo, su cabeza le da vueltas y más
vueltas. Recuerda en unos instantes toda su vida de adulto.</span><br />
<br /></div>
<div align="justify" class="western" lang="es-ES" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
Aprueba los exámenes para ejercer como maestro nacional y su
primera escuela, Campobecerros, Campos. Tiempos difíciles, la
posguerra en los que la gente se protegía del frío en las
cafeterías, calefacción social como decían algunos. Y
precisamente, camino del pueblo entra en un bar en Verín, un bar que
está totalmente abarrotado. Queda sorprendido porque cuando se fue
la luz todo el mundo aprovechó para salir y no pagar. Allí
conoció incluso a un contrabandista que usaba ataúdes para traer
tabaco y café de Portugal.
<br />
<br /></div>
<div align="justify" class="western" lang="es-ES" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; text-indent: 1.25cm;">
Pero tiene que trabajar también de estanquero y ayudar a veces en
la calceta para pagar su comida, poniendo los brazos en cruz como
Jesucristo, extendidos para hacer el ovillo de lana. En Campos conoce
gente muy especial: Emilio que recitaba el alfabeto con nombres de
mujeres: Ana, Benita, Camila, Domitila… y sabía la tabla de
multiplicar hasta el 12 o Celestino que presumía de ser hijo de un
cura y siempre lo aireaba delante de los clérigos.
<br />
<br /></div>
<div align="justify" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; text-indent: 1.25cm;">
<span lang="es-ES">Mas adelante le destinan Xendive. Nada más llegar
va a visitar a una familia muy pobre y ve como el postre de los
niños es recoger las migajas de pan que quedaban en la mesa. Además,
allí la gente no iba al dentista. Los dientes los sacaban ellos
mismos subiendo a una mesa y colgando un hilo del techo. </span>
<br />
<span lang="es-ES"><br /></span></div>
<div align="justify" class="western" lang="es-ES" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; text-indent: 1.25cm;">
Con la matanza del cerdo de cada año llega la alegría de las
familias. Pero no siempre llega a casa del maestro. Cuando sus hijos
se hacen mayores siente la necesidad de irse para una localidad donde
haya centros de enseñanza. Y así llega por fin a Bilbao donde ve
cumplidos sus deseos: que sus hijos estudien , la mejor herencia. Por
un momento piensa que está soñando. Que no puede ser verdad. Pero
cuando baja del estrado ve que todo es real y abraza a sus hijos
llorando, aunque no sabe por qué, cree que su final está próximo. </div>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02646877743537192975noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5010306910597415871.post-63323988833195496732013-11-26T06:58:00.001-08:002013-11-26T11:34:44.560-08:00BOAS FESTAS (publicado no xornal De Luns a Venres)* <i>Recupero un artigo que escribín o ano pasado, por datas máis ou menos similares. Penso con nostalxia que lamentablemente moitas cousas non mudaron, e algunhas incluso foron a peor.</i><br />
_________________________________________________________________________________<br />
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Chámame a atención unha frase que
escoito a miúdo estes días: ''Desexo que acaben estas festas''. O
Nadal foi sempre unha data esperada por maiores e pequenos, homes e
mulleres, pobres e ricos. Pero este ano, non. Máis de cinco millóns
de parados, dos maiores desempregos de Europa, conxelación de
pensións, copago, recortes salariais e sociais, despedimento doado e
barato. E non sigo para non aburrilos porque dobran as campás pola
morte do Estado do Benestar e só nos quedan xa as alegrías da
selección nacional, primeira potencia mundial.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Pero este ano todo o mundo parece ter
présa en que pasen as festas. ¿A que se debe? A única explicación
é que convertemos o Nadal, en lugar dunha festa, nun mercado.
Inflámolas tanto que ameazan con triturarnos. O capón, ollomol,
angulas, turróns e cava e o Nadal pasou a ser un trafego de
obsequios de aquí para alá, festexos, felicitacións, viaxes e
papás noeles subindo polas fachadas, Reis...e todo iso empachounos.
Este ano nótase aínda máis pola crise. Quen non pode permitirse
eses dispendios anda triste e os que se meten neles pregúntanse como
van pagalos. O caso é que moitos desexarían que estas festas xa
rematasen. En certo sentido, convertémonos todos en escépticos,
ante uns días que viñan representando o triunfo da familia, a
amizade, a calor humana, a satisfacción polo simple feito de ter
vido a este mundo. É a mensaxe que quixese transmitir nestes tempos,
ante a desilusión que nos rodea.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Chega un a estes días de Noiteboa con
verdadeiras ganas de dar boas novas. Está farto de tanta violencia
por todas as partes, suicidios por desafiuzamentos e unha banca que
recibe axudas millonarias e que vai á quebra, xestores que se
enriquecen e diñeiro de políticos que escapa para Suíza.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
No medio de tanta desgraza, quixera
anunciar, coa humildade, aquela máxima da estrela, aínda non
superada por ningunha campñaa de mercadotecnia: ''Paz na terra aos
homes de boa vontade''. Quero dicir que, malia todo, progresamos.
Avanzamos mesmo cando parece que imos para atrás. Avanzamos
correxindo as nosas equivocacións. É o feitizo da democracia.
Ou...¿será so o feitizo destas datas?</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Non é esta a primeira crise que
atraves o noso país. E non será desde logo a última. Noutras máis
difíciles nos vimos e, no entanto, saímos. Vénme á memoria cando
<b>Azaña</b> escapou para Francia e durante a fuxida lles repetía aos seus
acompñaantes o que dixo Sancho: ''O que posúo lévoo posto. Nu
nacín e nu me acho; nin perdo nin gaño''</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Menos tiña aquel que naceu tal noite
como a de Noiteboa de hai mais de 2.000 anos e xa ven...cambiou o
mundo. Así que: ¡Boas festas a todos!</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
(26/12/2012)<br />
<br />
*Para ver o orixinal <a href="http://pedrofernandez.yolasite.com/resources/BOAS%20FESTAS%2026-12-2012%20EN%20FOTOS.jpg">pinchade aquí.</a></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02646877743537192975noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5010306910597415871.post-15127824727019695372013-11-26T06:48:00.002-08:002013-11-26T11:33:08.352-08:00O VALOR DO NOSO VOTO (publicado no xornal De Luns a Venres)<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
¿Van darnos as eleccións galegas do
21-O as claves da aceptación que ten o Goberno de España? Pois non
e si, o que é unha resposta moi galega. Galicia pasou a ser estes
días o campo de batalla da política nacional. Aquí viñeron os
principais espadas políticas. Imaxino o sorriso co que os galegos
oirían en castelán cal é o remedio aos seus problemas. Os galegos
non van poder afastarse da actual situación econonómica en que se
celebran as súas eleccións, as primeiras cun Goberno conservador en
maioría, unhas eleccions con tantos e tantos recortes que, segundo
di o Goberno, poden ser fame para hoxe, pero pan para mañá; cunha
prima de risco que non deixa de subir e cuns investidores que
escapan de España como as lebres ante unha perdigonada.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Así que imos votar non só a <b>Feijóo</b>
ou<b> Pachi Vázquez</b>-as voces dos seus amos-, senón tamén a <b>Rajoy </b>e a
<b>Rubalcaba</b>, que para algo viñeron aquí. Non imos recomendar a quen
deben votar, por suposto, pero cando voten, que pensen que están
votando non só ao Goberno galego da Xunta, senón que van votar
tamén ao Goberno de Madrid.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Por outro lado, a romaría dos debates
para mover o mercado electoral non nos aclarou nada. Ningunha
proposta, só críticas. Os nacionalistas moi divididos e aos
socialistas aínda lles pesa a herdanza de <b>Zapatero</b>; e a uns e
outros, a pantasma de bipartitos ou ata tripartitos. E golpes e máis
golpes ao contrario, intentando romperlle o espiñazo e meter en
cintura a <b>Feijóo</b>, favorito nas enquisas. Ían comelo cru. Pero
escapoulles vivo....¡e iso que algúns levaban a gadaña ben afiada
aproveitando os ventos desfavorables da crise! O paro en Galicia que
non para, as pensións conxeladas, as preferentes, o naval, o
copago...E non sigo para non aburrilos.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
(17/10/2012)<br />
<br />
*Para ver o orixinal <a href="http://pedrofernandez.yolasite.com/resources/O%20VALOR%20DO%20NOS%20VOTO.PAINT.jpg">pinchade aquí.</a></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02646877743537192975noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5010306910597415871.post-38963942710007791142013-11-26T06:40:00.002-08:002017-04-16T04:36:39.028-07:00PÁGINA WEBOs enlazo<b> mi nueva página web</b>, que estará en reformas unos días hasta su acabado final. Complementará este blog a pesar de conservar cada espacio una cierta independencia. ¡Un saludo a todxs!<br />
<br />
<br />
<b>www.pedrofernandez.yolasite.com</b>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02646877743537192975noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5010306910597415871.post-21323379344681036682013-11-26T06:01:00.002-08:002013-11-26T11:31:38.743-08:00RAJOY, O HOME DA FOUCE (publicado no xornal De Luns a Venres)<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Coas medidas de axuste o Goberno non
aforra o que prometeu. Para empezar, unha parte da paga extra dos
funcionarios que agora lles quitan, volvería ao erario público en
forma de impostos e o tipo marxinal máis alto. Ademáis, o que lles
quedase desa paga extra de Nadal iría parar ao consumo e o Fisco
recadaría máis por IVE, un imposto que nalgúns casos se triplica.
Todas estas tesoiradas supoñen para cada galego un desembolso
adicional de máis de mil euros.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Total, que se<b> Keynes</b>, con cuxas teorías
económicas se superou unha crise mundial, resucitase, volvería á
tumba.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
¿Pero por que toma <b>Rajoy</b> estas
medidas? Pois porque a bancarrota das caixas lle estourou na cara.
Claro que un banco non é a tenda da esquina que se pecha dun día
para outro e non pasa nada. Nun banco hai saldos, hipotecas e sobre
todo confianza. Confianza que se pode perder e que á xente lle entre
medo e retire o diñeiro, un diñeiro que sempre é covarde; ainda
que nos EEUU hai uns anos si deixaron caer bancos, e o mesmo
aconteceu recentemente nalgún país europeo. As medidas duras e
dificiles deben ser ademais xustas e eficaces. Outros países xa
empezan a ver a saída do túnel e nós acabamos de entrar nel. E
nada celebraría tanto como equivocarme.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
(18/07/2012)</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
*Para ver o orixinal <a href="http://pedrofernandez.yolasite.com/resources/RAJO%2C%20O%20HOME%20DA%20FOUCE%20FOTOS.jpg">pinchade aquí</a></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02646877743537192975noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5010306910597415871.post-25696075616673797422013-11-26T05:45:00.006-08:002013-11-26T06:05:29.190-08:00ALGUNOS APUNTES BIOGRÁFICOS<span style="background-color: #fff9ee; color: #222222; font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 14px; line-height: 19px; text-align: justify;"><b>PEDRO FERNANDEZ NUÑEZ</b></span><br />
<span style="background-color: #fff9ee; color: #222222; font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 14px; line-height: 19px; text-align: justify;"><br /></span>
<span style="background-color: #fff9ee; color: #222222; font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 14px; line-height: 19px; text-align: justify;">Orensano de nacimiento y vigués de adopción. Estudió Economía en la <i>Universidad de Bilbao</i>, ciudad a la que emigró su padre como tantos otros gallegos en los años 60, aunque en este caso para ejercer de maestro.</span><br />
<span style="background-color: #fff9ee; color: #222222; font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 14px; line-height: 19px; text-align: justify;">Ingresa por oposición en el <i>Cuerpo de Economistas</i> hace 25 años y ocupó distintos cargos como funcionario del Estado, habiendo estado destinado en el Gobierno Civil, Puerto de Vigo.</span><br />
<span style="background-color: #fff9ee; color: #222222; font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 14px; line-height: 19px; text-align: justify;">Ejerció la docencia en distintos centros oficiales de la ciudad como <i>profesor de Economía</i>, en Institutos de Enseñanza media, Estudios Empresariales y sobre todo, profesor universitario.</span><br />
<i style="color: #222222; font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 14px; line-height: 19px; text-align: justify;">Asesor fiscal y empresario</i><span style="background-color: #fff9ee; color: #222222; font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 14px; line-height: 19px; text-align: justify;">. Colaboró como articulista en te mas económicos con </span><i style="color: #222222; font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 14px; line-height: 19px; text-align: justify;">FARO DE VIGO</i><span style="background-color: #fff9ee; color: #222222; font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 14px; line-height: 19px; text-align: justify;">. Comentarista económico en la cadena </span><i style="color: #222222; font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 14px; line-height: 19px; text-align: justify;">COPE </i><span style="background-color: #fff9ee; color: #222222; font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 14px; line-height: 19px; text-align: justify;">y en </span><i style="color: #222222; font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 14px; line-height: 19px; text-align: justify;">Televisión de Vigo</i><span style="background-color: #fff9ee; color: #222222; font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 14px; line-height: 19px; text-align: justify;">. </span><br />
<span style="background-color: #fff9ee; color: #222222; font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 14px; line-height: 19px; text-align: justify;"><br /></span>
<span style="background-color: #fff9ee; color: #222222; font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 14px; line-height: 19px; text-align: justify;">Ha publicado un libro sobre <b>historia económica de Galicia</b>, y en la actualidad, además de ser miembro de la <i>Asociación de Escritores en Lingua Galega</i> (AELG), prepara dos trabajos: un ensayo sobre las </span><span style="background-color: #fff9ee; color: #222222; font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 14px; line-height: 19px; text-align: justify;"> <b>Sociedadedes Secretas</b> , y unos <b>relatos de la posguerra</b> entrelazados bajo la figura de un maestro rural. Ambas obras se sitúan en el marco espacial de Galicia, su tierra.</span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02646877743537192975noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5010306910597415871.post-10737272686458946262013-07-30T12:50:00.000-07:002013-11-26T05:50:25.614-08:00SALUDOS <br />
SALUDOS; la intención de este blog es ir subiendo entradas con mis publicaciones en diversos medios (periódicos, vídeos...) e ir actualizando paulatinamente con los trabajos que vaya realizando. Para cualquier asunto de interés, pueden ponerse en contacto conmigo con el correo electrónico que facilito en el blog. Gracias por vuestro interés.Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02646877743537192975noreply@blogger.com2